Na het oplopen van een hersenletsel was het voor mij heel confronterend om steeds opnieuw te merken dat ik dingen niet meer of minder goed kon. Daarnaast verkrampten mijn vingers ook op regelmatige basis. Toen mijn dochtertje bij Maddy vioolles begon te spelen, leek me het een fijne uitdaging om iets nieuws te proberen. Als ik het niet kon, dan kon ik dat op mijn hersenletsel steken ;o). Wat eerst begon als iets leuks om samen met mijn dochter te doen, groeide al snel uit tot een nieuwe bron van zelfvertrouwen en een enorme vooruitgang van de fijne motoriek van beide handen. Deze grote vooruitgang kwam door het maatwerk van Maddy om tijdens het vioolspelen om mijn vingers tegelijk sterker en soepeler te maken. Daarbij kwam de emotionele ondersteuning waardoor ik kon doorzetten op moeilijke en confronterende momenten. De nadruk lag op groei en ontwikkeling dan wel op prestatie en vooruitgang.