Toen de eerste golven licht, uit een land ver van hier, de nachtelijke dauwdruppels kietelden gingen we met iedereen naar buiten voor een korte maar magische opwarming met de Griekse grootmeester Mihalis.
Met losse spieren liepen de kruisen, bécaren en mollen terug naar binnen, klaar voor een nieuwe dag, een nieuw avontuur, een nieuw klinkerpad naar het bekende onbekende.
De kruisen startten hun dag met een uitdagende tocht langs extreme bergen en eindeloze dalen van notenbalken, met als gids de geoefende armen van Maddy.
Toen hun stem niet meer mee wou gingen ze verder met de hulp van hun instrumenten. Dit in tegenstelling tot de gids die zonder blijk van vermoeidheid de reis verder leidde.
Het pad liep verder maar om hun krachten te sparen namen de kruisen en bécaren een korte pauze. Na een tijdje kwamen de mollen extra steun geven met hun onuitputtelijke energie. Dat gaf het gezelschap kracht om verder te gaan onder leiding van de geduldige Maddy.
Toen iedereen honger begon te krijgen gingen we naar de eetzaal waar Moeder Marleen een hele hoop pizza’s had staan.
Na deze bijkomende bron van energie sloegen de mollen weer een andere weg in op zoek naar hun eigen avontuur.
Tegen het einde van dag stond Mama Marleen alweer klaar met het nodige proviand. Iedereen was moe en was blij met wat ze hadden bereikt op deze lange maar leerrijke dag. Maar in de verte doemde een nieuw laatste obstakel op aan de horizon: “The enchanted Forest”. Nog voor ze het angstaanjagende en “bedoornde” woud door waren, werd het gezelschap overvallen door een groep heksen die met hun betoverende stemmen de groep tegen elkaar opzette. Er ontstonden twee groepen die midden in het bos een strijd leverden met geen genade. Hoe zwakker je was, hoe sneller je werd uitgemoord. Hier kwamen de goede heksen tussenbeide om de zwakken en soms zelfs de sterkeren een nieuw leven te schenken. In de volksmond word deze behekste strijd ook wel levend stratego genoemd.
Toen de strijd was uitgevochten en iedereen doodmoe hun wonden waren aan het likken werd de betovering verbroken en liep het gezelschap het bos uit rechtstreeks naar hun bed, waar ze de tocht in gedachten een tweede keer konden doorlopen.
Linus
